ما همیشه و همواره برای کمبود ها و کم کاری هامون دنبال بهانه هستیم .کارهایی که باید خودمون انجام بدیم ولی بخاطر راحت طلبی ازشون سرباز میزنیم،و چه بهانه بهتر از این!طلاق والدینمون!اینکه اگر اونا جدا نمیشدن وضعمون این نبود و هرتوجیه شبیه به این....
بهتره از همینجا بگم مطمئن باشید اگر خانواده هاتون از هم پاشیده نمیشد شما یه بهانه دیگه داشتید برای کم کاری های خودتون پس بهتره واقع بینانه به زندگی نگاه کنید !
اینکه تنها ادمی که میتونه کمکتون کنه و کاراتون رو سروسامون بده خودتونید!
مثبت اندیشی کنید مطمئن باشید اگه این شرایط پیش نمیومد شاید وضع بدتری داشتید!
فقط به بچه ای که هریک از اعضای خانوادشو که در یک سانحه یا هر اتفاقی از دست داده یا اونارو ترک کردن فکر کنید و برای چند دقیقه خودتونو بااونا مقایسه کنید!
اراده تنها چیزی هست که میتونه کمکتون کنه، میتونید برای قوی کردنش با یه مشاور در تماس باشید یا اگر هم بضاعت مالی یا وقت کافی ندارید میتونید با افرادی که میدونید رو افکارتون میتونن تاثیر مثبت بزارن حرف بزنید
به زندگی به چشم یه چاه در وسط بیابون نگاه کنید که فقط خودتون میتونید راه حل بیرون اومدن از این چاه رو پیدا کنید
